»Τα μοβ λουλουδια»

• Μικρη,ο παππους μου με πηγαινε σε μια αλανα γεματη μοβ λουλουδια,εκει εμαθα να κανω ποδηλατο για πρωτη φορα,εκει αντικρυσα καταματα τον ουρανο,τ’αστερια,εκει φιληθηκα για πρωτη φορα με ενα αγορι,εκει…σ’αυτην την αλανα,που ηταν γεματη με  μοβ λουλουδια.Η μυρωδια τους μου θυμιζε ζωη.Μου θυμιζε ανασες.Μου θυμιζε εμενα.Αν επρεπε να δωσω ενα χρωμα στην ζωη μου,το μοβ θα εδινα.Μ’αρεσαν τοσο πολυ τα μοβ λουλουδια που καθε φορα που πηγαινα στην αλανα ξαπλωνα πανω τους, τα μυριζα συνεχως, τα ερωτευομουν!Ερωτευομουν ενα κομματι της φυσης που τοσο πολυ μου ταιριαζε.Τοσο πολυ με αντιπροσωπευε.Τοσο πολυ με ζωντανευε.Τα μοβ λουλουδια ηταν εκει,καμια φορα τους μιλαγα.Τους ελεγα τα μυστικα μου.Τους ελεγα τα ονειρα μου.Ειχα ενα μικρο βαζακι απο μαρμελαδα και καθε μερα μετα το σχολειο πηγαινα στην αλανα και εκοβα ενα μπουκετο, γυρναγα σπιτι,εβαζα νερο στο βαζακι το γεμιζα με τα λουλουδια ετρεχα στο δωματιο μου,καθομουν και τα μυριζα για ωρες…Η μαμα Ευγενια φωναζε! Πεγκυ σηκω,και σταματα να μυριζεις αχρηστα ματσακια με λουλουδια,μου ελεγε.Ναι μαμα της απαντουσα και ολο συνεχιζα να τα μυριζω,σαν να μην τα χορταινα.Σαν να μου καναν ξορκια.Ηταν τα μαγικα μου λουλουδια.Υστερα απο καμποσα χρονια σταματησα να πηγαινω στην αλανα.Σταματησα να μαζευω λουλουδια.Και εκει αρχισα να λεω στον εαυτο μου ποσο πολυ μεγαλωσα και ολο αυτο που μικρη μου φαινοταν μαγεια,τωρα απλα δεν με αγγιζε.Σαν να επεισα τον εαυτο μου πως ολο αυτο ηταν μια παλαβομαρα της παιδικης ηλικιας! Ισως ομως και να μην ηταν.Τα λουλουδια ειναι εκει…στην αλανα,τιποτα δεν ειναι ιδιο με τοτε…μου φαινονται διαφορετικα.Ισως να εχασα την αθωοτητα του »τοτε» ισως να τα βλεπω απλως σαν μοβ λουλουδια,και τιποτα παραπανω ομως καποτε,για μενα,αυτα τα μοβ λουλουδια ηταν το ειναι μου.Ηταν η ελπιδα μου,ηταν τα παιδικα μου ονειρα,ηταν κομματι της προσωπικοτητας μου,της ζωης μου.Πολλες φορες θα θελα να νιωσω λιγο σαν μοβ λουλουδι.Σαν ενα αθωο μοβ λουλουδι,που αγαπαει τον ηλιο,και την ζωη…

«Εφυγε νωρις» ›

Αναρτήθηκε στις Αταξινόμητα